Waosan ing dina iki saka surat Rasul Paulus kanggo sedulur ing Hibrani (Hib. 11: 1-7) lan Injil Santo Markus (Mrk. 9: 2-13). Ing kalodangan iki pingin ngupas surat Rasul Paulus iku sing njlentrehake pangandel para leluhur yaiku Abil, Henoh, lan Nuh pada sinaosan pangalembana marang Allah. “Mula pengandel iku dhasaring samubarang kang dadi pengarep-arepku, buktining prekara-prekara kang ora kasipat ing mata.” (Hib. 11:1) Dening Paulus pangandel iku sing nuwuhake pengarep-arep.
“Lah tanpa pengandel ora bisa wong arep agawe renaning Allah. Wong arep marak ing Allah, kudu ngandel marang jumenening Allah, kang uga ngganjar marang wong kang nggoleki Panjenengane.” (Hib. 11:6) Iki jelas banget, iya kudu saka kita manungsa nduweni pengandel lan tansah ngoleki apa sing gawe renaning Allah. Nanging uga seka Allah bakal ngganjar apa sing digoleki iku mau. Dudu mung Allah, lan dudu mung saka manungsa. Iku mau mbutuhake pangandel kaya sing diakoni Paulus mau, pangandel sing nuwuhake pengare-arep.
Gusti nyadong berkah nduweni rasa pangandel lan tansah madosi punapa kang dados kersaning Allah ing urip padintenan punika.