Tulisan ini dudu waosan padinan, nanging olah pikir sakwise seprana seprene maca, mikir-mikir sing wis diwaca, utamane Injil nanging yo ora mung Injil. Saiki nemokake yen hubungan Allah lan manungsa iku uga hubungan kekancan, mitra. Karo kanca kenthel bisa crita apa wae: bungah, susah, prihatin, keweden, peteng ati, rasa dosa, lsp. Donga iku maujud wawan wicara karo Gusti Allah, kang intine ngobrol gayeng karo kanca.
Kelingan saka Injil Yohanes (Yoh. 15: 14-17) sing isine ngene iki:
14 – Kowe iku mitraKu, yen kowe nindakake apa kang dadi dhawuh-Ku.
15 – Kowe wis ora Daksebut abdi, jer abdi mono ora mangerti apa sing ditindakake dening bendarane. Kowe padha daksebut mitra, marga kabeh, kang Dakrungu saka Rama-Ku, wus Dakwedharake marang kowe.
16 – Dudu kowe sing milih Aku, nanging Aku kang milih kowe lan miji kowe supaya andona laku lan ngetokake woh kang lestari; ing kono apa bae kang kosuwun atas asma-Ku, bakal diparingake Hyang Rama marang kowe.
17 – Iya iki dhawuh-Ku marang kowe: dipadha tresna-tinresnan.
Iku dasar sing kuwat dhene manungsa, kita sing wing dipilih, bisa wawan rembug marang Allah. Wawan rembug dudu monolog. Monolog iku yen krungu lan ngerteni isine kitab nanging ora ndindakake. Monolog iku yen mung atur panuwun lan sambat marang Allah lewat donga, nanging ora gelem ngrungoake wangsulane Gusti. Monolog iku yen manungsa rumangsa ing ndonya iki apa wae bisa dilaksanani tanpa campur tangan Gusti Allah.
Gusti Allah nyadong rahmat tansah saged mujudaken ndedonga wawan rembug supados kanthi makaten manah sageda kaubah ngemperi Panjenengan. Amin.