Yesus nerusake bab wektune rawuh Dalem sing ora kaduga lan kanyana-nanya. Kita mesti jaga-jaga: aja nganti atimu dadi kethul marga sumuking rasa-wuru, lan marga saka karibetaning urip. Rasa-wuru utawa wuru wis ora ketemu ing bebasan padinan. Niliki kamus, wuru iku ateges mandem, mabuk. Ati kudu dijaga karaben landep. Aja nganti mendem kahanan, aja kalah saka ribeting urip. Tetep nduweni ati kang rasa lantip.
Piye carane: jaga-jaga lan sembayang. Jaga-jaga dingerteni urip kang nurut Sabda, ngemperi Yesus lewat waosan Injil padinan. Tumindak lembah manah, nduweni asih tresna marang sapada, mbantu kekurangane liya, iku uga wis cukup. Yen iku durung bisa marakake ati tenang nyurasani kahanan: sembayang. Sembayang mono ora kudu apik sempurna. Sembayang mono wawan wicara karo Allah piyambak. Sembayang ora mung ngucap apa sing dipingini lan dibutuhake nanging uga ngrungu marang apa kang Allah ngendikake. Sembayang mono sing penting: ajeg, terus, lumintu.
Gusti nyadong rahmat sageda mangerteni apa dhawuh Gusti ing saben kedadeyan kang tinemu ing urip bebrayan. Amin